سلام بر تو کـه گلویت، متن ادبی طلوع بوسه گاه پیـامبر بود. متن ادبی طلوع ای خلاصه فاطمـه و علی! بر ما بتاب کـه در تیرگی خاک، بی آفتاب یـاد تو، پامال عبور روزهاییم و تنـها عشق هست که مـیتواند درون تعریف تو، قد راست کند. متن ادبی طلوع امروز، خانـه محقر علی، درون آفتاب جمال تو، بـه مرکزیّت عالم، شناخته خواهد شد و نورِ سرگردانِ حسین کـه سالها پیش از خلقت آدم درون افلاک غوطه مـیخورد، درون قاب جسم خویش، حلول خواهد کرد.
بیـا ای همبازی جبرئیل و پیمبر، کـه عشق تو، هول قیـامت و سکرات مرگ را بر ما آسان مـیکند.
سلام کردم و به من تبسمت جواب داد فتاد سایـه ات سرم، دوباره آفتاب داد
چهار سوی خانـهام سلام مـیفرستمت سلام دادم و به من دعای مستجاب داد
دریـایی بـه نام حسین
مـیگویند: متن ادبی طلوع «پایـان شب سیـه سپید است» و ازاین رو، خورشید تو دوبار، متولد شد؛ یکی درون خانـه فاطمـه و دیگربار بر نیزه های شبزدگان.
روزی کـه عطر تو درون ایوان ملائک پیچید، ملائک، تبریک گویِ پروردگارِ تو بودند، که تا ذرات جهان، بـه سجود درآمدند و تو را ذکر گفتند؛ «یـاحسین».
خداوند، تو را آفرید که تا از رعدِ گریـه های شبانـه علی، بارانِ رحمت خود را بر زمـین ببارد و به ازای هر قطره اشک علی، دریـایی بـه نام حسین را هدیـه کند.
در دوستیِ حسین علیـه السلام
هیچ سجاده ای باز نشد کـه نام تو را رمز عبور خود نکرد، یـا حسین!
خاکِ تو، آبروی سجده من هست و آب، با تولد تو، درون فرهنگ لغات دلم، هم خانواده حسین شد.
آنکه تو را زیـارت کند، هزار هزار درجه نزد خداوند بـه او عطا کنند؛ چراکه باران مـهرِ تو، پوسته سخت دانـه دل را مـیشکافد.
یـا حسین! از قرن های آن سوی تقویم، وقتی نوازشِ نور تو درون رگهایمان جاری مـیشود، چه تماشا دارد لذت گم شدن و غرق شدن درون اسمت!
شفیع قیـامت
حسین، تنـها واژه ای هست که وقتی زاده شد، برخاست؛ مثل عطر، وقتی کـه سرِ مظروف آن را جدا مـیکنند و سرریز مـیشود.
تکرار تو بر نوارهای سبز دیوارهای مسجد، یـادمان داد کـه تو بیش از یک نفر بودی. تو را حتما آنقدر نوشت، که تا محراب و جانماز و نقش اسلیمـی طاق نماهای زمـین، بـه ناتمامِی تو اقرار کنند؛ یـا حسین!
«در آن نفس کـه بمـیرم درون آرزوی تو باشم بدان امـید دهم جان کـه خاک کوی تو باشم
به وقت صبح قیـامت کـه سر ز خاک برآرم بـه گفتگوی تو خیزم بـه جستوجوی تو باشم»
پیـام کوتاه
ـ یـا حسین! تولدِ تو تبدیل نور بـه انسان هست و تو انسان را با شـهادت خود بـه نور مبدّل کردی.
ـ امام حسین علیـه السلام فرموده اند: «کسی کـه از راه نافرمانی خدا درصدد چیزی برآید آنچه را امـید دارد زودتر از دست مـیدهد و آنچه را بیم دارد زودتر سر مـیرسد».
رزیتا نعمتی
اشارات :: مرداد 1386، شماره 99
[متن ادبی «طلوع آفتاب ... - sibtayn.com متن ادبی طلوع]
نویسنده و منبع | تاریخ انتشار: Sun, 15 Jul 2018 08:58:00 +0000