سلام بر تو کـه گلویت، متن ادبی طلوع بوسه ‏گاه پیـامبر بود. متن ادبی طلوع ای خلاصه فاطمـه و علی! بر ما بتاب کـه در تیرگی خاک، بی‏ آفتاب یـاد تو، پامال عبور روزهاییم و تنـها عشق هست که مـی‏تواند درون تعریف تو، قد راست کند. متن ادبی طلوع امروز، خانـه محقر علی، درون آفتاب جمال تو، بـه مرکزیّت عالم، شناخته خواهد شد و نورِ سرگردانِ حسین کـه سال‏ها پیش از خلقت آدم درون افلاک غوطه مـی‏خورد، درون قاب جسم خویش، حلول خواهد کرد.
بیـا ای هم‏بازی جبرئیل و پیمبر، کـه عشق تو، هول قیـامت و سکرات مرگ را بر ما آسان مـی‏کند.
سلام کردم و به من تبسمت جواب داد     فتاد سایـه ‏ات سرم، دوباره آفتاب داد
چهار سوی خانـه‏ام سلام مـی‏فرستمت     سلام دادم و به من دعای مستجاب داد
دریـایی بـه نام حسین
مـی‏گویند: متن ادبی طلوع «پایـان شب سیـه سپید است» و ازاین‏ رو، خورشید تو دوبار، متولد شد؛ یکی درون خانـه فاطمـه و دیگربار بر نیزه‏ های شبزدگان.
روزی کـه عطر تو درون ایوان ملائک پیچید، ملائک، تبریک‏ گویِ پروردگارِ تو بودند، که تا ذرات جهان، بـه سجود درآمدند و تو را ذکر گفتند؛ «یـاحسین».
خداوند، تو را آفرید که تا از رعدِ گریـه‏ های شبانـه علی، بارانِ رحمت خود را بر زمـین ببارد و به ازای هر قطره اشک علی، دریـایی بـه نام حسین را هدیـه کند.
در دوستیِ حسین علیـه ‏السلام
هیچ سجاده ‏ای باز نشد کـه نام تو را رمز عبور خود نکرد، یـا حسین!
خاکِ تو، آبروی سجده من هست و آب، با تولد تو، درون فرهنگ لغات دلم، هم ‏خانواده حسین شد.
آن‏که تو را زیـارت کند، هزار هزار درجه نزد خداوند بـه او عطا کنند؛ چراکه باران مـهرِ تو، پوسته سخت دانـه دل را مـی‏شکافد.
یـا حسین! از قرن‏ های آن سوی تقویم، وقتی نوازشِ نور تو درون رگ‏هایمان جاری مـی‏شود، چه تماشا دارد لذت گم شدن و غرق شدن درون اسمت!
شفیع قیـامت
حسین، تنـها واژه ‏ای هست که وقتی زاده شد، برخاست؛ مثل عطر، وقتی کـه سرِ مظروف آن را جدا مـی‏کنند و سرریز مـی‏شود.
تکرار تو بر نوارهای سبز دیوارهای مسجد، یـادمان داد کـه تو بیش از یک نفر بودی. تو را حتما آن‏قدر نوشت، که تا محراب و جانماز و نقش اسلیمـی طاق‏ نماهای زمـین، بـه ناتمامِی تو اقرار کنند؛ یـا حسین!
«در آن نفس کـه بمـیرم درون آرزوی تو باشم     بدان امـید دهم جان کـه خاک کوی تو باشم
به وقت صبح قیـامت کـه سر ز خاک برآرم     بـه گفت‏گوی تو خیزم بـه جست‏وجوی تو باشم»
پیـام کوتاه
ـ یـا حسین! تولدِ تو تبدیل نور بـه انسان هست و تو انسان را با شـهادت خود بـه نور مبدّل کردی.
ـ امام حسین علیـه ‏السلام فرموده ‏اند: «کسی کـه از راه نافرمانی خدا درصدد چیزی برآید آنچه را امـید دارد زودتر از دست مـی‏دهد و آنچه را بیم دارد زودتر سر مـی‏رسد».
رزیتا نعمتی

اشارات :: مرداد 1386، شماره 99




[متن ادبی «طلوع آفتاب ... - sibtayn.com متن ادبی طلوع]

نویسنده و منبع | تاریخ انتشار: Sun, 15 Jul 2018 08:58:00 +0000